Και τι να πεις για την γλυκιά βροχούλα; Τι να της καταλογίσεις; Δεν μπορείς! Δεν γίνεται! Ακούς τον ήχο της στο τζάμι και σε πιάνει μια ήρεμη αγωνία. Δεν σκέφτεσαι μη βραχείς. Αυτό είναι το λιγότερο... Πώς θα στεγνώσεις σκέφτεσαι! Γιατί την συνηθίζεις την υγρασία κι ας είσαι μούσκεμα ως το κόκαλο. Δεν θέλω ομπρέλα πάντως...Πώς αλλιώς θα καταλάβω ότι είμαι ζωντανή;
Όπως έχει πει κι ένας φίλος..." Μόνο όταν βρέχει είμαι ο εαυτός μου."
Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2007
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Η βροχή είναι λύτρωση!
Ξεπλένει τις ακολασίες του καλοκαιριού!
Lord let it rain on me, and wash away the sins..!
καλήμέρα Μαδλέν!
Καλημέρα!
Υπήρξα φρόνιμο κορίτσι αυτό το καλοκαίρι!χαχα
Έχεις δίκιο πάντως η βροχή είναι κάθαρση, αλλά μας απολυτρώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό.
χχχ
Δημοσίευση σχολίου