Τέλος εποχής

Αυτό το διάστημα μεταξύ άνοιξης και καλοκαιριού είναι το αγαπημένο μου! Από το ανοιχτό μου παράθυρο μπαίνουν κάθε λογής μυρωδιές από τον κήπο (αχ! αυτό το γιασεμί!). Η οσμή του φρέσκου γρασιδιού και το σποραδικό άκουσμα των πρώτων τζιτζικιών να σου χαϊδεύει ήσυχα τ' αυτιά. Λίγα πλέον ρούχα. Τα πόδια ξεπροβάλουν από την κρυψώνα των παντελονιών, κάτασπρα και αμήχανα. Με κάθε σου κύτταρο ρουφάς το δροσερό -ακόμα- αεράκι, που σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανός παρά ποτέ.
Πολλά χρόνια τώρα δεν μπορώ να ζήσω αυτήν την εποχή ξένοιαστα. Πάντα έχω για κάποιο λόγο διάβασμα. Ακόμα και φέτος, που σε πείσμα όλων προσπάθησα να μην χάσω αυτή την αλλαγή εποχών, δεν τα κατάφερα και πρέπει να ξοδεύω τον χρόνο μου μπροστά από μια οθόνη. Θα μου πείτε, τι σας νοιάζει εσάς όλο αυτό...
Μάλλον θα έπρεπε να σας νοιάζει αφού και σεις τα διαβάζετε αυτά σε μια οθόνη.

My point... Ας κάνουμε για μια φορά κάτι δραστικό. Ας ζήσουμε τα πρώιμα καλοκαίρια πιο πολύ, μιας και δεν επιστρέφουν.