Καλά Χριστούγεννα!!

Καλά Χριστούγεννα!!
Τα φετινά (ίσως επειδή το χρειάζομαι εγώ) εύχομαι να είναι γεμάτα ξεκούραση, αναζωογόνηση και κέφι!!

My first video attempt...

Μια βιντεοσκόπηση της βόλτας μου στη παραλία, επενδεδυμένη με τους ήχους ενός τραγουδιού των Mum που ονομάζεται Slow Bicycle αποτελεί την πρώτη μου απόπειρα βιντεοσκόπησης με εικαστική ματιά! Ελπίζω να σας αρέσει!!

Why cinema now?

Γιατί σινεμά τώρα μας ρωτά και αναρωτιέται το φετινό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που κλείνει αισίως 50 χρόνια ζωής. Με την ερώτηση αυτή προτείνεται η αναζήτηση της ουσίας του σινεμά και η ανάγκη ύπαρξης του. Ένας φίλος αντιπρότεινε εύλογα "Γιατί όχι τώρα;". Τι λοιπόν άλλαξε για να αναρωτιόμαστε για τον λόγο ύπαρξης του σινεμά; Μια επιπόλαιη δικαιολογία θα ήταν η ολοσχερής εξάρτηση μας από την τηλεόραση. Όμως ενόσω το επίπεδο των τηλεοπτικών προγραμμάτων χωλαίνει όλο και πιο πολύ, μου είναι αδύνατο να πιστέψω ότι οι άνθρωποι έχουν απολέσει σε τέτοιο βαθμό την κριτική και αισθητική τους ικανότητα ώστε να γεμίζουν την ψύχη τους μόνο με τα τηλεοπτικά παράγωγα. Συνεπώς, κάτι άλλο βαθύτερο μας κάνει να αναζητάμε την ουσία της κινούμενης εικόνας, την ουσία της αφήγησης. Το ερώτημα λοιπόν πρέπει να επαναδιατυπωθεί ως "Γιατί να αφηγούμαστε κάτι; Τι καινούργιο έχουμε να πούμε;" Το ζήτημα αυτό αφορά την τέχνη εν γένει και καταδεικνύει την σχέση του αλλοτριωμένου μας είναι με το σημερινό κόσμο. Η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο μέσω της επαφής με την τέχνη. Ας επανεντοπίσουμε την σημασία του σινεμά μέσα από το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου, γιατί ίσως έτσι οδηγηθούμε σε χρήσιμα συμπεράσματα αυτογνωσίας.
Πρόγραμμα και πληροφορίες θα βρείτε εδώ.
Οι δικές μου προτάσεις για θέαση είναι:
-Όλοι οι άλλοι, Maren Ade
-Το κορίτσι κάνει μπάμ, Bradley Rust Gray
-Το λουλούδι της ερήμου, Sherry Hormann
-Ξέστρωτα κρεβάτια, Alexis Dos Santos
-Ο χτύπος που έχασε η καρδία μου, Jacques Audiard
-Μικρές εξεγέρσεις, Κυριάκος Κατζουράκης
-Θέλει εξάσκηση, Kyle Patrick Alvarez
Καθώς και τις ταινίες του Werner Herzog και του Goran Paskaljevic
Δείτε και την εικαστική έκθεση του Φεστιβάλ που περιλαμβάνει έργα των σπουδαστών των τμημάτων Καλών Τέχνων Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Φλώρινας.

Madeleine Peyroux

Μια καλή μου φίλη ήρθε μια μέρα με ένα cd στο χέρι λέγοντας μου "Έχεις ακούσει την συνονόματη σου;" και άφησε το cd που πάνω έγραφε Madeleine Peyroux. Την ευχαριστώ ακόμα γιατί παρόλο που πάντα μου άρεσε η jazz,η φωνή της Madeleine μου γλυκαίνει μοναδικά το μέσα μου, σαν μια ζεστή κούπα σοκολάτας. Στις 29 Νοεμβρίου η συνονόματη λοιπόν θα βρίσκεται στην Θεσσαλονίκη για να μαγέψει σαν άλλη σειρήνα τις ψυχές όλων όσον θα παρευρεθούν στο Ράδιο Σίτυ για να την ακούσουν. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ και χορέψτε μέχρι το τέλος της αγάπης εδώ.

Post-it art!!

Ψάχνοντας να βρω εικόνες για την pixel art ανακάλυψα κάτι διαφορετικό... Εικόνες κατασκευασμένες από τα κοινά μικρά χαρτάκια που-λίγο πολύ όλοι- έχουμε πάνω στο γραφείο μας! Είναι η post-it art (που παραδόξως μοιάζει ηχητικά με την pop art!)!! Η μέθοδος είναι η ίδια μ' αυτή του ψηφιδωτού, αλλά ως ψηφίδα πλέον χρησιμοποιούμε τα post-it. Αυτό που με ενθουσίασε σ' αυτή την μορφή δημιουργίας είναι ότι το υλικό είναι εύκολο να το προμηθευτείς, ότι δεν χρειάζονται ιδιαίτερες σχεδιαστικές ικανότητες, ότι κολλάνε παντού, οπότε κάθε υλικό (μέταλλο, γυαλί, ξύλο) μπορεί να είναι ο καμβάς σου, ότι δεν χρειάζεται να περιμένεις να στεγνώσουν και ότι τα φλούο χρώματα τους δίνουν ένα ιδιαίτερα ζωντανό αποτέλεσμα! Μοναδικό ίσως μειονέκτημα είναι ότι μπορεί να υπάρχουν απώλειες καθώς μερικά έχουν την τάση να ξεκολλάνε...αλλά φαντάζομαι ότι με υπομονή λύνεται κι αυτό.

Δείτε παραπάνω πληροφορίες εδώ και εδώ .
Είναι απίστευτο πως με το video και την λειτουργία της κινούμενης εικόνας θυμίζει από υπολογιστή ως πραγματικότητα!!


Ακόμη ένας νέος -και προφανώς- διασκεδαστικός τρόπος για δημιουργία!! Enjoy!!!

Πέντε διεργασίες του μυαλού ή αλλιώς άσκηση γραφής

Το ότι το μυαλό μας έχει αμέτρητες δυνατότητες και διαπράττει καθημερινά άπειρες διεργασίες το γνώριζα. Αυτό που δεν είχα αντιληφθεί είναι ότι μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε πέντε βασικές, χωρίς να αφήσουμε κάποια γενική απ' έξω.
Εξηγούμαι...(όχι δεν είμαι ο Γιούρι Γκέλερ, ούτε θέλω να λυγίσω τα κουτάλια σας).
1) Η πρώτη διεργασία περιλαμβάνει, φυσικά, την σκέψη. Κάθε είδους εικόνα που μας έρχεται στο νου, κάθε επιθυμία και συναίσθημα, κάθε γνώση, κρίση και κατανόηση φιλτράρεται και συντίθεται από τη σκέψη.
2) Η δεύτερη είναι η ξεκούραση του μυαλού μας, ο ύπνος και κατά συνέπεια τα όνειρα, όπου εκεί ανανεώνεται το κυτταρικό υλικό του εγκεφάλου μας.
3) Η τρίτη είναι ο έλεγχος της εύρυθμης λειτουργίας των ζωτικών μας οργάνων και η χρήση του μυαλού ως "κέντρο ελέγχου" του σώματος.
4) Η τέταρτη είναι η πρόσληψη σημάτων από τα αισθητήρια όργανα. Σημάτων χωρίς να προσμετρώ την σκέψη που επακολουθεί τα σήματα. Απλή μετάδοση πληροφοριών από τα αισθητήρια όργανα στον νου για την πληροφόρηση του για τον έξω από το σώμα κόσμο.
5) Και τέλος η πέμπτη είναι η ίαση και άμεση αντιμετώπιση των δυσλειτουργιών των λοιπών οργάνων του σώματος, με την εκκίνηση αλυσιδωτών αντιδράσεων διαφόρων οργάνων με σκοπό την αποκατάσταση της εύρυθμης λειτουργίας.

(Οι αναγνώστες του ποστ πρέπει να γνωρίζουν ότι αποτελεί μη επιστημονική εξήγηση της ανθρώπινης νόησης-no doctor's or biologist's license. Το πέντε απλά μου φάνηκε ένα καλό νούμερο για να εξηγήσει κανείς κάτι-απορώ και γω που τελικά ταίριαξε. Το κείμενο εκτός από παρόρμηση μου να καταφέρω να συντάξω κάτι με μόνη ιδέα έναν τίτλο, αποτελεί και απόδειξη ότι έχω πλέον κάψει κάθε προαναφερθείσα λειτουργία!!)

Υ.Γ. Απλά βαριόμουνα...

Καβουροκατάσταση και μερικά παρόμοια τοπία...

Ένα ποστ πρωτύτερα δήλωνα την επιθυμία μου να γίνω κάβουρας...και αφού έγινα, δηλώνω ότι θέλω να παραμείνω το "καρκινοειδές μαλακόστρακο" για να ζω για πάντα στην ομώνυμη παραλία!

Για τις λίγες μέρες που τα πλατάνια αντικατέστησαν τους τοίχους μου και ο ουρανός της σκηνής το ταβάνι μου, θυμήθηκα πως είναι να μην έχεις ρεύμα και να νυστάζεις φυσικά με την έλευση του σκοταδιού. Κι αφού γνώρισα σε απόσταση ανάσας μια αλεπουδίτσα, καθόλου πονηρή μα απίστευτα όμορφη, επέστρεψα στο από το λάπτοπ φωτιζόμενο σκοτάδι του σπιτιού μου, θέλοντας να νομίζω ότι βλέπω ακόμα τα άστρα!

Beach revival

Αποκατέστησα την σχέση μου με την θάλασσα, μιας και περάσαμε λίγες στιγμές μαζί...
Δροσιά και η καλύτερη μουσική για το πνεύμα...τα τζιτζίκια! Απέκτησα το πιο ηλίθιο έγκαυμα, αυτό στο πάνω μέρος του πέλματος και είναι αδύνατον να βάλω ακόμα και σαγιονάρες πλέον, αλλά δεν με ένοιαξε καθόλου!
Αλήθεια πως λέγεται αυτό το θαλασσινό αεράκι που φυσάει πάντα δίπλα στην ακτή; Το μυαλό μου πάει στο μαϊστράλι, χωρίς να είμαι και σίγουρη.

Sometimes I wish I was a crab!

Το βασίλειο μου για μια μέρα στις Καβουρότρυπες! Oh! Come on...

Logicomix !!

Δεν είχα ιδέα για το Logicomix, μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το άρθρο ενός εντύπου και ομολογώ ότι ενθουσιάστηκα! Πάντα μου άρεσαν τα κόμικς και οι εικονογραφήσεις γενικά, γιατί πάντα αγαπούσα το σκίτσο. Αλλά το συγκεκριμένο εγχείρημα είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό κόμικ. Είναι ένα graphic novel, ένα μυθιστόρημα σε μορφή κόμικς. Αυτό από μόνο του δεν το κάνει και ιδιαίτερα καινοτόμο, αλλά το θέμα του είναι που το καθιστά άκρως ελκυστικό και μοναδικό.

Η εξιστόρηση των θεωριών της λογικής μέσα από τα μαθηματικά, την φιλοσοφία και την φυσική, με πρωταγωνιστή τον Μπέρτραντ Ράσελ και την επαφή του με άλλους επιστήμονες-θεμελιωτές της λογικής, όχι μόνο μας παρέχει γνώση, αλλά μας κάνει κοινωνούς της μαγείας και ταυτόχρονα κατάρας της σημαντικότερης ανθρώπινης λειτουργίας, της διανόησης ( εξού και η ονομασία logicomix).

Κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει ότι το αναγνωστικό κοινό ενός τέτοιου grafic novel είναι περιορισμένο και από άποψη ηλικίας, αλλά και γνωστικού υπόβαθρου. Όμως οι δημιουργοί του, Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Παπαδημητρίου, Αλέκος Παπαδάτος και Annie Di Donna, μας διαβεβαιώνουν για το αντίθετο μιας και δεν απαιτούνται ειδικές γνώσεις για να κατανοήσει κανείς την ιστορία του, ούτε απευθύνεται μόνο σε μικρότερες ηλικίες, λόγω της εικόνας. Στόχος των δημιουργών ήταν όχι να εκλαϊκεύσουν επιστημονική γνώση, αλλά να ζωντανέψουν εικονογραφώντας αυτήν την ιστορία την πνευματική ανάπτυξη και το κλίμα της εν λόγω εποχής. Το γεγονός ότι κατάφεραν να επιτελέσουν αυτό το σκοπό μόνο μέσα σε 300 σελίδες (πρωτοφανές για κόμικ) παρόλο το εύρος του θέματος, αποδεικνύει το ορθό της επιλογής να κομικογραφηθεί η ιστορία.

Επιτέλους, κάτι που έλλειπε από τα αναγνώσματα των Ελλήνων (και μη, καθώς το Logicomix μεταφράστηκε και σε άλλες γλώσσες)! Ήρθε να καλύψει το χαώδες κενό ανάμεσα στην γνώση και την διασκέδαση (έννοιες παραδόξως αντιφατικές για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα). Κι αυτό όχι μόνο γιατί το σκίτσο μιλάει καλύτερα στις παιδικές ψυχές, αλλά επειδή για όλους μας αποτελεί μέσο πιο άμεσο και ζωντανό από τον απλό λόγο. Η εξερεύνηση της λογικής και η θεμελίωση της είναι ένα θέμα που πρέπει να επανέρθει στο προσκήνιο, μιας και στη τεχνοκρατική εποχή που διανύουμε η λογική έχει παραμεριστεί από τον αυτοματισμό και την ευκολία διάδοσης (άκριτων πολλές φορές)απόψεων και θέσεων.

Η σελίδα του Logicomix είναι αυτή , για να ενημερωθείτε περαιτέρω. Μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία. Κι γω δεν το έχω διαβάσει ακόμα, αλλά σκοπέυω να το αγοράσω στην Έκθεση Βιβλίου της παραλίας!

Crash fest

Την δοκιμή των γνώσεων, των προσδοκιών και των ονείρων τους μέσα από τις πρώτες τους απόπειρες με τον κινηματογραφικό φακό θα προβάλλουν οι σπουδαστές και νέοι κινηματογραφικών σχολών στο 4ο Φεστιβάλ Σπουδαστικών και Νεανικών Ταινιών Θεσσαλονίκης, που διοργανώνει το Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ στο πλαίσιο της Φοιτητικής Εβδομάδας και υπό την στήριξη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στο φεστιβάλ θα πάρουν μέρος σπουδαστές από 25 σχολές της Ελλάδας και του εξωτερικού με συνολική συμμετοχή 80 ταινιών, που διαρθρώνονται σε 3 τομείς, Μυθοπλασία, Ντοκιμαντέρ και Πειραματικές, διεκδικώντας 9 βραβεία.

Αναλυτικότερες πληροφορίες και πρόγραμμα θα βρείτε εδώ

Πολλές φορές στις νέες και ανεξάρτητες δημιουργίες μπορεί να βρει κανείς ιδιαίτερα αξιόλογα έργα, οπότε θα πρότεινα να μην το χάσετε!

Τέλος εποχής

Αυτό το διάστημα μεταξύ άνοιξης και καλοκαιριού είναι το αγαπημένο μου! Από το ανοιχτό μου παράθυρο μπαίνουν κάθε λογής μυρωδιές από τον κήπο (αχ! αυτό το γιασεμί!). Η οσμή του φρέσκου γρασιδιού και το σποραδικό άκουσμα των πρώτων τζιτζικιών να σου χαϊδεύει ήσυχα τ' αυτιά. Λίγα πλέον ρούχα. Τα πόδια ξεπροβάλουν από την κρυψώνα των παντελονιών, κάτασπρα και αμήχανα. Με κάθε σου κύτταρο ρουφάς το δροσερό -ακόμα- αεράκι, που σε κάνει να νιώθεις πιο ζωντανός παρά ποτέ.
Πολλά χρόνια τώρα δεν μπορώ να ζήσω αυτήν την εποχή ξένοιαστα. Πάντα έχω για κάποιο λόγο διάβασμα. Ακόμα και φέτος, που σε πείσμα όλων προσπάθησα να μην χάσω αυτή την αλλαγή εποχών, δεν τα κατάφερα και πρέπει να ξοδεύω τον χρόνο μου μπροστά από μια οθόνη. Θα μου πείτε, τι σας νοιάζει εσάς όλο αυτό...
Μάλλον θα έπρεπε να σας νοιάζει αφού και σεις τα διαβάζετε αυτά σε μια οθόνη.

My point... Ας κάνουμε για μια φορά κάτι δραστικό. Ας ζήσουμε τα πρώιμα καλοκαίρια πιο πολύ, μιας και δεν επιστρέφουν.

Μοίρασμα

Πρόσφατα με συμβούλεψαν να αποβάλλω την "θεωρητική" μου ματιά και να επικεντρωθώ στην "πρακτική" μου πλευρά. Κι αυτό όχι σε προσωπικό επίπεδο, αλλά στην σχέση μου με την τέχνη. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η προτροπή.
Γιατί κάποιοι εμμένουν να αναπαράγουν τα γνωστά (και λανθασμένα κατά την γνώμη μου) καλούπια του "θεωρητικού" και του "πρακτικού" αντικειμένου;
Ένας καθηγητής μου έλεγε ότι είναι πολιτική της πολιτείας για να διαιρεί τα μυαλά και να υποβιβάζει την δύναμη τους, οπότε ως τέτοια είναι άκρως επικίνδυνη. Και όντως το βρίσκω φύσει αδύνατο να προσπαθεί κανείς να κλικλάρει το μυαλό του προς την μια ή την άλλη κατεύθυνση, σαν να είναι διακοπτάκι του φωτός.
Η αντίληψη, η δημιουργικότητα, η ευρηματικότητα, η έκφραση και χίλιες δύο άλλες δραστηριότητες είναι διεργασίες της νόησης, είτε αυτές μετουσιώνονται σε λόγο, είτε σε έργο, είτε και στα δύο. Η πηγή παραμένει μια και είναι το ανθρώπινο είναι στο σύνολο του.
Εκτός κι αν είμαι τόοοσο λάθος εγώ και οι διακρίσεις αυτές είναι πραγματικότητα υπαρκτή κι όχι επιβεβλημένη.
In any case, ποιός μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι σε θέση να κατατάξει την τέχνη αποκλειστικά σε μια και μόνο κατεύθυνση;

Depiction needless description..

Marcel Duchamp και Ektoras Binikos

Όταν η τέχνη φτάνει σε τέτοιο βαθμό (αυτό)αναφορικότητας, που να αποκτά συνείδηση της ιστορικότητας της, φτάνουμε στην Νταντονική ρήση του "τέλους της τέχνης". Ή μήπως πρέπει να μιλάμε για μια νέα αρχή...;

It is book(s) case...

Η μυρωδιά του φρέσκου χαρτοπολτού, ανάμεικτη με το άρωμα του νωπού -ακόμα- μελανιού, ήταν για μένα πάντα ακαταμάχητη! Μ' αρέσει να τα οσμίζομαι, να τα χαϊδεύω, να ακούω τον ήχο των σελίδων.
Μιλάω φυσικά για τα βιβλία! Τα βιβλία, όπως και τα είδη ζωγραφικής, είναι τα μόνα είδη που άπαξ και βρεθώ σε καταστήματα πώλησης τους θέλω να τα αγοράσω όλα!! Και την δικιά μου λόξα με τα βιβλία (ξέρω είναι κι άλλοι αθεράπευτοι σαν κι μένα) θα την μοιραστούμε όλοι όσοι επισκεφτούμε την προσεχή Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης. Από τις 28 ως τις 31 Μαΐου όσοι παρεβρεθούν στις εγκαταστάσης της ΔΕΘ, θα μπορέσουν να δούνε όλες τις νέες εκδόσεις, να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς, να λάβουν μέρος σε συζητήσεις και workshops και πολλά άλλα.

Περάστε από εδώ
για να εξετάσετε περαιτέρω το πρόγραμμα και τα δρώμενα.

Για μένα ο θεσμός απέκτησε άλλο ενδιαφέρον από την στιγμή που κατάφερα να ακούσω τον αγαπημένο μου συγγραφέα να μιλάει για την δουλειά του και να μου υπογράψει ο ίδιος το βιβλίο του. Μην την χάσετε, ακόμα και σε πείσμα των κακοθελητών που διακηρύσσουν τον επικείμενο "θάνατο" των βιβλίων, ενόψη των e-books!

Photo exhibition !!

Άκουσα το όνομα μου και γύρισα ενστικτωδώς. Ήταν ο συμφοιτητής μου και φίλος, που με φώναζε για να με προσκαλέσει στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας του, στο art house. Θα ρθω του απάντησα κάπως διστακτικά...
Την επομένη, φόρεσα την καλύτερη μου διάθεση και πήγα. Και πολύ καλά έκανα φυσικά, γιατί η έκθεση ήταν πολύ πιο ωραία απ' ότι φανταζόμουν!!

Οι κούκλες μετενσαρκώνοντας την λανθάνουσα παιδική μας σεξουαλικότητα φωτογραφημένες εν τη "σεξουαλική πράξη" μας έκανα να προβάλλουμε νοερά εικόνες της σεξουαλικής διαδικασίας ως ενήλικες πλέον. Η μετατροπή συμβόλων σε "πραγματικά" πρόσωπα συντελείτε σε μεγάλο βαθμό από τον αριστοτεχνικά δοσμένο χώρο και την αντίθεση φωτός και σκιάς, κάνοντας τες να παίρνουν ζωή. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, η έκθεση καταδεικνύει πως η υπερπροσφορά και υπερπληροφόρηση γύρω από το σεξ μας καθιστά πιο πουριτανούς και σίγουρα πιο ανενεργούς σεξουαλικά.

Όσο εγώ κι παρέα μου πίναμε το ποτό μας με φόντο τις φωτογραφίες, διαπιστώσαμε ότι καταλήξαμε να μιλάμε για το σεξ πλέον σε προσωπικό επίπεδο.
Ήταν εντυπωσιακή η επιρροή από την θέαση μερικών παιδικών παιχνιδιών, που μας έκανε να αποτινάξουμε την εσωστρέφεια μας. Η ζωντάνια της αποτύπωσης των παιχνιδιών ως έμβια όντα και η έλλειψη πρόστυχου αισθητικού αποτελέσματος (παρ όλη την λεπτότητα του θέματος) ήταν σίγουρα αίτια για να συζητήσουμε πιο προσωπικά και ανοιχτά ένα θέμα που απεκδύεται σταδιακά του ενδιαφέροντος του.

Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 8 Μαρτίου και θα δείτε περαιτέρω πληροφορίες στο art house.

Thessaloniki Biennale 2

Μετά την πρώτη επιτυχημένη διοργάνωση της Biennale στην Θεσσαλονίκη, έρχεται η δεύτερη να καθιερώσει τον θεσμό, που ομολογουμένως έλλειπε από την χώρα μας. Από τις 24 Μαΐου μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου 2009 το κοινό της Θεσσαλονίκης θα μπορεί να δει έργα από καλλιτέχνες διαφόρων εθνικοτήτων κάτω από τον θέμα ΠΡΑΞΙΣ, εμπνευσμένο από το βιβλίο του Terry Eagleton "Μετά τη Θεωρία".
Για την ώρα δεν έχει ανακοινωθεί ακόμα το πρόγραμμα ή οι συμμετοχές, αλλά μπορείτε να επισκέπτεστε το Thessaloniki Biennale 2
για περαιτέρω ενημέρωση ή αυτό το blog που θα αναρτώνται σχετικά νέα.

Καλή Χρονιά!!!